İşletmelerin müşterilerine yakın olduğu dönemlerde kredi, göreceli olarak daha basit bir olguydu. Sonuçta tüccarlar büyük ihtimalle müşterilerini şahsen tanıyorlardı ve onların borcunu ödeyebilme kapasiteleri hakkında doğru yargılarda bulunabiliyorlardı. Fakat ABD batıya doğru genişledikçe ve kredi veren ile borç alan arasındaki mesafe açıldıkça risk de artmaya başladı. Bu önerme 1837’deki Panik’te doğrulandı. Ardından gelen altı yıllık buhran dönemi ve birçok şirketin batması...
Giriş yap veya
ücretsiz üye ol, okumaya devam et
