Özellikle genç olanlar olmak üzere, müdürler grup ortamlarına ağırlıklarını fazla koymuyor. Sunulan fikirlere sık sık karşı çıkmıyorlar. Bir hata yaparak, nezaket ve rahatlık yolundan gitmeyi tercih ediyorlar. Neden mi? Seslerini çıkarırlarsa, bir iş arkadaşlarını utandırabilirler ya da takımın bir parçası değilmiş görünebilirler. Fakat sessizliğin bedeli ağır olabilir. Yanlış bir uyum hissi ve yanlış bir sonuç ortaya çıkabilir; bu da projelerin başarısızlığa uğramasına neden olabilir. Birçok insanın düşündüğünün aksine, bazı müdürler yüksek makamlara çıktıkça “şiddetli nezaketi” elden bırakmıyor. Aslında, konuya önceden müdahale etmezlerse bu durum üst düzey yöneticiler kuruluna dek onları takip edebilir.

Gianpiero Petriglieri’nin “Why Work Is Lonely” adlı yazısından uyarlandı.

Ayrıca Gail McGovern’ın “Kalpten Yönet” isimli makalesi de ilginizi çekebilir.